மறந்த நியாபகம்

எல்லாம் இருந்தும்
இல்லாத ஒன்றின் தேடலில்
கனத்துப் போயிருக்கிறது மனம்

எடுத்து வைத்த எழுதாத பேனா
இல்லாத முடிக்கான
நாகரீக சீப்பு
உட்புறம் காலியான
மதிப்பான கைப் பை
அரசுப் பேருந்துக்காய்
தேடி எடுத்த சில்லறை
திருகலில் பாதியும்
தட்டலில் பாதையுமாய்
மூச்சிரைக்க ஓடும்
ஹைதர் கால கைக் கடிகாகரம்

எல்லாம் அச்சுப் பிசகாமல்
எடுத்து வைத்தும்
ஏதோ ஒன்று இல்லையென்று
இயம்பிக் கொண்டே இருக்கிறது
ஒன்று என்னுள்

வீடு தாண்டி வெகுதூரம்
உடல் பயணப்பட்ட பிறகும்
என் ஆறடி அறையையே
அளந்து கொண்டிருக்கிறது
என் மனம் மட்டும்.

இளித்தவருக்கு இளித்து
சம்பிரதாய விசாரிப்புகளுக்கு
நலம் சொல்லி
என்ன! சாப்பிடவா?
பந்தியில் பார்த்து
அறிவாய் கேட்ட ஒருத்தருக்கு
ஆம் சாப்டத்தான்
மேதாவியாய் பதிலுரைத்து
வேசியாய் என் உடல்
சகலருக்கும்
இசைந்தாடிக் கொண்டிருந்தும்
இரவுக் கோட்டானாய்
என் மனம்
என் அறையின்
மூலை முடுக்கெல்லாம்
மாறி மாறி அமர்ந்து கொணடிருக்கிறது

எதுவும் மறக்கப்படவில்லை
எல்லாம் சரியென்று
எத்தனை முறை
என் இதயத்திற்கு உரைத்தும்
பதறி பதறியே
பழக்கப்பட்டுப் போன இதயம்
பதற்றத்தை தணிக்க மறுக்கிறது
ஒவ்வொரு பயணங்களிலும்.